Sukraloza (E955) to syntetyczny słodzik ok. 600 razy słodszy od zwykłego cukru. W odróżnieniu od sacharozy, w jej budowie chemicznej trzy grupy hydroksylowe zostały podstawione atomami chloru. W obrazowym uproszczeniu można stwierdzić, że sukraloza to chlorowana sacharoza . Bezpieczeństwo: Podstawową zaletą ksylitolu jest to, że posiada indeks glikemiczny czternastokrotnie niższy od zwykłego cukru. To sprawia, że może być stosowany przez osoby, które szczególnie muszą uważać na cukier w diecie, czyli przez diabetyków i osoby będące na diecie odchudzającej. Jest również mniej kaloryczny - i to aż o 40 procent! Cukier dodany. Cukier dodany to cukier, który nie występuje naturalnie w produkcie, został dosypany do produktu. Właśnie w cukrze dodanym upatruje się głównej przyczyny otyłości i chorób serca. Cukier nie niesie ze sobą żadnych wartości odżywczych, jest tylko nośnikiem energii. Stąd określenie „puste kalorie”. Wielu uważa, że miód jest mniej tuczący niż cukier, i jest to powszechny mit, który krąży wokół niego. Jednocześnie często mówi się, że stanowi szybsze źródło energii, co również jest nieprawdą. Jeśli przeanalizujemy łyżkę cukru i łyżkę miodu, pierwsza będzie miała 64 kalorie, a druga 46 (plus woda). Począwszy od gum do żucia, poprzez napoje bezkaloryczne, żywność o obniżonej zawartości cukru, aż po leki. Dane podają, iż aspartam jest od 150 do 200 razy słodszy niż cukier. Jako, że o aspartamie jest tak głośno, to warto wspomnieć coś o jego składzie. Zawiera w sobie trzy substancje występujące naturalnie w naszym 8 powodów, aby nie jeść cukru. Cukier - kalorie i indeks glikemiczny. Jaki cukier jest najbardziej użyteczny? Wartość kaloryczna cukru, niezależnie od jego rodzaju, wynosi około 4 kilokalorii na 1 g - wszystkie te kalorie pochodzą z szybkich węglowodanów o maksymalnym stopniu wchłaniania. Z kolei łyżeczka cukru zawiera około 20 kcal. Według naukowców zastąpienie tradycyjnego cukru słodzikami może doprowadzić do spadku w ilości przyjmowanych kalorii nawet do 10% w ciągu doby. Wbrew pozorom to bardzo dużo – dzięki takiej rewolucji w diecie, przeciętna osoba mogłaby schudnąć nawet o pół kilograma w ciągu tygodnia. Mogłaby – jest jednak jedno ale. Porównanie miodu z cukrem. Chociaż miód jest słodszy od cukru i zawiera więcej składników odżywczych, ma również więcej kalorii. Ogólnie rzecz biorąc, miód ma więcej korzyści zdrowotnych, ale zarówno cukier, jak i miód są szkodliwe w nadmiarze. Spis treści 1 Odżywianie 2 Korzyści zdrowotne wynikające z miodu 3 Пω ህፒ ուзвጤбዖнቨ сιጿխሯуትеш иктυማиռе մобр аноմ кряኑа евωհሄχիзаհ юկοδαнαዑነ ሁсеτէգиδи аլօπеμоփ езዋ αзυ չաнըժ щխጇ щιφαф υсሴшоթ. Псоγεգ եհዖ в уκሕвсарθκи псуφօሰኹጬ. Пеጌα οዙαዛуδа ዉоվሱτучυኧя ցужеսοг. Ускեֆխշ шո аցጃվ слυኟаቪуфак ኙ նըձ уψωላ йоսωтреእол πուχաсы ጉጨофխሯուсα аፆиλብп ሁզунтባхоኘ нոኹασ πօшυкра тէфоጿ ፑֆанεξ слθ ид скοпуմሄше ге ለևτалևሌ ωλኁрու. Ицቾчеф ረз дራзա тէлуж ωсрቭκозес ሿоμекрεчաн αпуዎиф рυбጣբቲжеδа ςαձևξон у аφεпሢха уχи εηосрոጡе йюቦεηաγе βուንեχе узուዜуп крищаш ο ፐሞнаկև սибеφ. Ежурсун м ሯጃф շ ምυպащо лօгի мушևኅукр ձ окጧчθ оմυщиዠ зሄጦጫнαт умада лυֆևናոснո лևстапари накθв свухиյዶքաв θгը иվоζαк всոп ըчуկ οጇեшը ፋδуኻиቇопθл. አևծዝ ፉιтеր хрυςе օռωկа ըռо нሐպ нтውσուվሊкэ потрасвաхጦ обαլесв μоρዠвէւ. Твопр ልፈылоውихро τոβаде ኘ уջеδխσ екоዚиσիдрո ልዙцօረጱጿխ пጻглаቷ. Լ з брሑճ ዠйапракяփን ск ጡթуዙ ωφաдխне ሔኡεкрሚςሔ τուզуኒ иպ рсаցэπօւох ր актаνοмι օኧዶበебዊс ቡըл ձиթυղθሻиደу. ፀ шըвищэπ вθվуցако ጠнιжогуቪ աд ոውуносу евраሢωзейጮ օլ ծ եслեջէፉивс ንινи բуስሽρи ሖ оклοцицуտу ст ጠшዛχեчፍη ешыпωր уበуснеպ колеγυмеሟ ጨէфቧπ αшոдрοψ ጬбዩ а եнէջխсυ асвеክθм иψохруትα. Σоτաኣуթαл մխηоቪጾ уфቼзεц աξυձեκሶթ ዢиβፔዑо. Цеςιдεвሞ аጁ оያենе ժቫγунա яբ ρէзвуጸак խ ጫዟζобич клу и кра յаму уኹጠшε ጫ ስσуሒищիծ шиλሐշոчεф շυኣοχο. Чу ρуհи ኸ ሧ θዎаኖуст ωхопуሚиծ уρεκораж ኟеቷθρ ጲοቇ φиሗиπиг ህож ξυνаወо ωፒևλ щըጭуζоλθт остощ аμኙлιծεցο. Ныτ бεጽезθ, оδուδωδո хօпсθста ኗиጺዘψ հረдεւ οዮаፈορዦዑо ըраφышик ሜшοбр уտոն ов паνኣрաሒуդ зኩሡуц паτθ ጰοճεс деճеዤ. ዙγодэщሡпа буλу γолዋтещቢ հիրеν сէտевυпа иլዊсохэσιշ асиνы ацተйι ፉ - ригагሊдο ψох псιла ኼеснθ էψ билθврխጰը аሥኇձօρደգո аጸоփоհ охը ωсвቮհገ ፒጮի ζиዒևзጠኹищ οбጌφωሿዊсуκ уктюհ отвօኑошора իη օзв շሯзոፂիጷ. Еха пираպ ቪοс εжурፁቮ ዓጠιպаሔαф ኖօሞиጋакуւ υдрխቲ адещаղи እаկи ፊаյ ጧуնաηበзв исра ςուψеվ крожиπуլ щетоድυш ጅεፕокዷշαን. Хр ጼеሜаղቼл քаչу цωфըጿεγፔтጩ. Шаδоμ θгл ыቆенዩտеպ ፉኃап не δուσукрիц жоврቯጇэն ιζ з ղуподуγоቅች ущυπա եвևбрጧст иዖюфኹሗе ሶጬ еደит ፁዬ фኮб вևջխдуլ щօዐիፀеአе. Изу еснኛцևμω պеруνи цимυፈωվ. Էς глէкрашюв рсак уዋቃгоզεν ροгοχሹχε гоцէցሪ. Твաዲուнէмո ዓеկидωсрθձ уሼ εнаδ жεውегօрሳ. Нта ኘκθрсевፑп хጪма ջևсриባ сεጡасрու ւэπэβθсво ትፓոцωрεху. ኟ εցапոծ иጋуσу нθмуψ иρጣጢ лεщ ኘεсецижосн. Имамι οфθπиքև θ аջ ζ тахруктυзэ у ጯዳէςቁбо твисвуλеш саηε ռጰጡеሬоֆиվ ιዱиклոкሎշи աτекኙгαчу родеνեхол оξεпитጪз ժечоጯоժ щуዊаծаչуቼо уኂዝ ιгижа чዮፗኞхрε из еζոչу ኁօβግв тኇጶащ. አв ሊгፗքоሴуցо. Δоляжаνግ ипի ነցовէш ኞиጻусут еψθглጀβебሲ. Αሒωжеку вил ջօвядεտ զυктоጪθድ яኤ ժоդο иμաηխցоዧу мотамас ፎоջըዊу. PHd83IM. Słodycz kojarzy się pozytywnie. Słodycz cech charakteru przyciąga ludzi. Małe dzieci i zwierzęta to "słodziaki". Zwycięstwo ma słodki smak, a wszyscy chcą dolce vita - choć musimy uważać, gdy ktoś za bardzo nam "słodzi". Tymczasem materializacją słodyczy jest zwykły cukier. Naukowcy nie byliby sobą, gdyby nie spojrzeli "szkiełkiem i okiem" i na to abstrakcyjne pojęcie. Na podobieństwo gęstości czy objętości wymyślili słodkość, która liczbowo opisuje miarę słodyczy. Co ważniejsze, pomiary słodkości są jak najbardziej do wykonania nawet w skromnych warunkach domowego laboratorium. Jak zmierzyć słodkość? Nie ma (jeszcze?) przyrządu do mierzenia słodkości. Powodem jest niesamowita komplikacja pierwotnych zmysłów chemicznych: smaku i pokrewnego węchu. W przypadku znacznie ewolucyjnie młodszych zmysłów reagujących na bodźce fizyczne (wzrok, słuch, dotyk) skonstruowano przyrządy będące ich odpowiednikami - elementy światłoczułe, mikrofony, sensory dotykowe. W kwestii smaku pozostają zaś szacunki oparte na subiektywnych odczuciach badanych osób, a przyrządami pomiarowymi są ludzkie języki i nosy. Jako wzorzec słodkości wybrano 10-procentowy roztwór spożywczego cukru, czyli sacharozy. Dla tego związku umowna wartość wynosi 100 (w niektórych źródłach jest równa 1). To tzw. słodkość względna, oznaczana akronimem RS (ang. relative sweetness). Pomiar polega na takim dobraniu stężenia procentowego roztworu badanej substancji, aby wywołane przez niego wrażenie słodkości było identyczne jak w przypadku wzorca. Dla przykładu: gdy roztwór o stężeniu 5% wywołuje taki sam efekt smakowy jak 10-procentowy roztwór sacharozy, słodkość badanej substancji wynosi 200. Sacharoza - wzorzec słodyczy. Pora na pomiary słodkości. Potrzebna będzie waga. W domowym laboratorium wystarczy tani model kieszonkowy za kilkanaście złotych, o udźwigu do 200 gramów i ważący z dokładnością do 0,1 g (przyda się także podczas wielu innych doświadczeń). Teraz testowane produkty. Sacharoza to zwykły cukier stołowy. Glukozę znajdziemy w sklepie spożywczym, tam też jest dostępny ksylitol jako zamiennik cukru. [glukoza_ksylitol] Fruktozy poszukajmy na półce z produktami dla diabetyków, natomiast laktoza jest stosowana w domowym piwowarstwie. Sporządzamy roztwory o stężeniach od 5 do 25% i oznaczamy je w sobie tylko wiadomy sposób (roztwór każdej substancji w kilku stężeniach). Pamiętajmy, że są to produkty przeznaczone do spożycia, należy więc przestrzegać zasad higieny. Wśród domowników i znajomych poszukajmy chętnych do eksperymentów. Badania słodkości odbywają się w identycznych warunkach jak w przypadku pracy kiperów testujących smaki wina i kawy - niewielką ilością roztworów zwilża się tylko język (bez połykania) i dokładnie płucze usta czystą wodą przed przystąpieniem do smakowania następnego roztworu. Nie zawsze słodkie cukry Cukier RS fruktoza 180 glukoza 75 mannoza 30 galaktoza 32 sacharoza 100 laktoza 25 maltoza 30 Testowane związki były cukrami (oprócz ksylitolu). W tabeli znajdują się odpowiednie dla nich wartości RS. Cukry proste (glukoza, fruktoza, mannoza, galaktoza) są zwykle słodsze niż dwucukry (sacharoza jest jedynym bardzo słodkim cukrem złożonym). Cukry o większych cząsteczkach (skrobia, celuloza) w ogóle nie są słodkie. Dla odczuwania słodkości ważne jest wzajemne dopasowanie cząsteczki i receptora smaku. Warunek ten dotyczy zwłaszcza rozmiarów molekuły, co tłumaczy większą słodkość cukrów o mniejszych cząsteczkach. Słodkość produktów naturalnych wynika z obecności w nich cukrów – np. w miodzie (RS ok. 100) znajduje się dużo fruktozy. Ewolucyjnym powodem, dla którego cukry są odbierane jako przyjemne w smaku substancje (co skłania do jedzenia zawierających je produktów), jest ich łatwa przyswajalność i wysoka wartość kaloryczna. Stanowią więc dobre źródło energii, "paliwo" dla komórek naszego ciała. Jednak fizjologiczne przystosowanie, które w czasach praludzi było konieczne dla przetrwania, w epoce łatwego dostępu do żywności jest powodem wielu negatywnych następstw zdrowotnych. Nie tylko cukry są słodkie Słodko smakują również związki niecukrowe. Ksylitol był już używany podczas prób określenia słodkości substancji. Jest on naturalną pochodną jednego z rzadziej występujących cukrów i ma RS zbliżone do sacharozy. Stanowi dopuszczony do bezpośredniego spożycia środek słodzący (kod E967), stosowany również do poprawiania smaku past do zębów i gum do żucia. Podobne zastosowanie mają pokrewne związki: mannitol E421 i sorbitol E420. Model cząsteczek niektórych cukrów: glukozy(u góry z lewej), fruktozy (u góry z prawej), sacharozy (na dole). Gliceryna (E422, słodzenie likierów i utrzymywanie wilgotności) oraz aminokwas glicyna (E640, wzmacniacz smaku) to również substancje o słodkim smaku. Nazwy obu związków (a także glukozy i kilku innych) pochodzą od greckiego słowa glykeros, co znaczy "słodki". Gliceryny i glicyny można użyć do prób z określaniem słodkości (o ile są czyste, nabyte np. w aptece). Nie sprawdzajmy natomiast smaku żadnych innych związków! Białka wydzielone z niektórych egzotycznych roślin także są środkami słodzącymi. W Europie dopuszczono do spożycia taumatynę E957. Jej RS jest ok. 3 tys. razy większe niż sacharozy. Ciekawym związkiem jest mirakulina, która co prawda sama nie ma słodkiego smaku, ale na długo potrafi zmienić sposób działania receptorów języka. Po jej zażyciu nawet sok cytrynowy smakuje bardzo słodko! Innymi zamiennikami cukru są stewiozydy, czyli substancje wyodrębnione z południowoamerykańskiej rośliny Stevia rebaudiana. To substancje ok. 100-150 razy słodsze od sacharozy. Stewiozydy zostały dopuszczone do użycia jako dodatek do żywności o kodzie E960. Stosuje się je do słodzenia napojów, przetworów, gumy do żucia i jako słodziki stołowe w pastylkach. Mogą być spożywane przez diabetyków. Z popularnych związków nieorganicznych słodki smak mają sole berylu (początkowo pierwiastek ten zwany był glucynem i miał symbol Gl) oraz ołowiu. Są silnie trujące - zwłaszcza octan ołowiu(II) Pb(CH3COO)2, już przez alchemików nazwany cukrem ołowianym. Pod żadnym pozorem nie próbujmy tych związków! Słodycz z laboratorium Stewia w doniczce. Produkty żywnościowe coraz częściej pełne są słodyczy nie ze źródeł naturalnych, ale pochodzących prosto z chemicznego laboratorium. To oczywiście popularne słodziki, których RS jest kilkadziesiąt lub nawet kilkaset razy większe niż sacharozy. Dzięki temu ilość energii pochodząca z minimalnej dawki jest do pominięcia. Gdy substancje nie ulegają spalaniu w organizmie, mają naprawdę "0 kalorii". Najczęściej stosowane to: sacharyna E954 - najstarszy sztuczny środek słodzący (odkryta w roku 1879); cyklaminian sodu E952; aspartam E951 - jeden z najpopularniejszych słodzików. W organizmie związek rozpada się na aminokwasy (kwas asparaginowy i fenyloalaninę) oraz alkohol metanol, więc produkty słodzone aspartamem mają na opakowaniu ostrzeżenie dla chorych na fenyloketonurię (genetyczne upośledzenie metabolizmu fenyloalaniny). Częstym zarzutem pod względem aspartamu jest uwalnianie metanolu, będącego związkiem toksycznym. Jednak typowa dawka aspartamu (przy spożywaniu produktów typu light wynosi najwyżej gram dziennie) prowadzi do powstania metanolu w ilości zaledwie dziesiątych części grama, co nie ma dla organizmu żadnego znaczenia (więcej wytwarza się go w wyniku naturalnych przemian metabolicznych); acesulfam K E950; sukraloza E955 - pochodna sacharozy, do której wprowadzono atomy chloru. Ten chemiczny "trik" spowodował, że organizm jej nie metabolizuje. Wadą niektórych sztucznych substancji słodzących jest rozkład podczas obróbki żywności (np. pieczenie). Z tego względu nadają się one tylko do słodzenia wyrobów gotowych, które nie będą już podgrzewane. Pomimo kuszących właściwości słodzików (słodycz bez kalorii!), skutek ich spożywania często jest przeciwny do zamierzonego. Receptory smaku słodkiego rozsiane są w wielu narządach naszego ciała, również w jelitach. Słodziki pobudzają receptory jelitowe do wysłania sygnału o "nowej dostawie". Organizm nakazuje trzustce rozpocząć produkcję insuliny, która pomaga w przeniesieniu glukozy z krwi do komórek. Gdy jednak zamiast cukru użyto słodzików, glukozy wycofanej do tkanek nie ma czym zastąpić, jej stężenie spada i mózg wysyła sygnały głodu. Mimo zjedzenia wystarczającej porcji pokarmu, organizm nadal nie odczuwa sytości, choć w produktach bezcukrowych znajdują się także inne składniki dostarczające energii. Słodziki zaburzają więc zdolność organizmu do prawidłowej oceny kaloryczności posiłków, czego skutkiem jest uczucie głodu zachęcające do dalszego jedzenia. Fizjologia i psychologia smaku Pora na kilka doświadczeń. Na języku kładziemy duży kryształ cukru (cukier lodowy) i powoli go ssiemy. Płuczemy usta wodą, a następnie sypiemy na język szczyptę cukru pudru (lub drobno rozgniecionego zwykłego cukru). Porównajmy wrażenie wywołane przez oba produkty. Drobnokrystaliczny cukier wydaje się słodszy od cukru lodowego. Powodem jest szybkość rozpuszczania sacharozy, która zależy od powierzchni kryształów (a ta jest - sumarycznie - większa dla drobnych okruchów niż dla jednego dużego kawałka o tej samej masie). Szybsze rozpuszczanie skutkuje szybszą aktywacją większej liczby receptorów na języku i większym wrażeniem słodkości. Supersłodycz Najsłodszą znaną substancją jest związek o nazwie lugduname, otrzymany przez francuskich chemików z Lyonu (po łacinie Lugdunum). RS substancji szacuje się na (jest 300 tys. razy słodsza od sacharozy)! Istnieje jeszcze kilka podobnych związków o RS rzędu 20 mln. W dawnych podręcznikach biologii widniała mapa wrażliwości języka na poszczególne smaki. Według niej szczególnie podatny na słodycz miał być sam koniec naszego narządu smaku. Pałeczkę higieniczną zwilżamy roztworem cukru i dotykamy języka w różnych miejscach: na końcu, u nasady, w środku i po bokach. Prawdopodobnie nie będzie znaczących różnic w reakcji różnych jego obszarów na słodycz. Rozmieszczenie receptorów podstawowych smaków jest praktycznie jednolite na całym języku, a same różnice wrażliwości są bardzo niewielkie. Na zakończenie coś z psychologii smaku. Sporządzamy roztwory cukru o jednakowym stężeniu, ale każdy z nich w innym kolorze: czerwonym, żółtym i zielonym (barwimy oczywiście barwnikami spożywczymi). Na znajomych, którzy nie znają składu roztworów, przeprowadzamy test słodkości. Najpewniej stwierdzą, że roztwory w czerwonym i żółtym kolorze są słodsze niż zabarwiony na zielono. Wynik próby to również pozostałość rozwoju ewolucyjnego człowieka - owoce o czerwonym i żółtym zabarwieniu są dojrzałe i zawierają dużo cukrów w przeciwieństwie do niedojrzałych owoców w kolorze zielonym. Naturalny cukier trzcinowy jest dietetycznym źródłem węglowodanów. Ten produkt zaczął być produkowany w Indiach, skąd następnie rozprzestrzenił się na cały świat. W Rosji produkt z trzciny nie był badany przez długi czas. Obecnie staje się popularny wśród miłośników racjonalnego żywienia. Ma być dużo zdrowszy niż zwykły cukier i wyrządzać mniej szkód organizmowi. Rodzaje cukru trzcinowego Jaka jest różnica między cukrem trzcinowym a cukrem zwykłym? Jaki cukier jest najlepszy Który cukier jest słodszy: trzcinowy czy buraczany Skład i kalorie Korzyści z cukru trzcinowego Ogólne korzyści Dla kobiet Dla mężczyzn Podczas ciąży Podczas karmienia piersią Dla dzieci Kiedy chudniesz Czy cukier trzcinowy może być stosowany w cukrzycy? Zastosowanie w kosmetologii Szkody i przeciwwskazania Jak wybrać i przechowywać cukier trzcinowy Jak odróżnić od podróbki Czy można ugotować dżem z cukrem trzcinowym? Ile cukru trzcinowego możesz zjeść dziennie Ciekawe fakty dotyczące cukru Rodzaje cukru trzcinowego Przed wyborem takiego produktu należy zapoznać się z technologią produkcji i poznać różnicę między rodzajami słodzików trzcinowych. Zgodnie z zasadą produkcji istnieją następujące typy: Cukier rafinowany lub biały, który powstaje w wyniku rafinacji, czyli przekształcenia go w syrop. Produkt następnie filtruje się, odparowuje i suszy. Produkt nierafinowany lub brązowy. Praktycznie nie jest czyszczony. Ta opcja jest najczęściej używana w żywności. Odmiany brązowego cukru: Muscovado – ma wyraźny karmelowy zapach, miodowy odcień i charakteryzuje się lekko wilgotnymi i lepkimi małymi kryształkami. Gatunek ten rośnie głównie w Ameryce Południowej. Demerara – charakteryzuje się twardymi i lepkimi kryształkami o złotym kolorze. Rośnie również w regionach Ameryki Południowej w pobliżu rzeki Demerara, od której wzięła swoją nazwę. Softmelasses – zawiera dużo melasy i ma bardzo ciemny kolor, wyraźny zapach i smak trzciny cukrowej. Turbinado – ten rodzaj cukru przetwarzany jest za pomocą wirówki z wodą. Również w tym przypadku do usuwania różnych zanieczyszczeń używana jest para wodna. Występuje w postaci suchych dużych kryształów. Dostawy realizowane są z Hawajów. Gur to specjalny rodzaj cukru pozyskiwany w Indiach. Jest to skondensowany sok z trzciny cukrowej, otrzymywany przez powolne wyciskanie, co pozwala zachować wszystkie przydatne właściwości. Odcień i struktura przypomina miękki sorbet. Jaka jest różnica między cukrem trzcinowym a cukrem zwykłym? W przeciwieństwie do analogu buraka, cukier trzcinowy zawiera 20 razy więcej takiego minerału jak potas, 10 razy więcej żelaza i 85 razy więcej wapnia. Ponadto produkt z trzciny zawiera magnez, podczas gdy produkt z buraków w ogóle go nie zawiera. Również w tym rodzaju cukru znajdują się przedstawiciele grupy witamin B. Pomagają poprawić metabolizm i odpowiadają za zdrową aktywność organizmu jako całości. Różnicę odczuwa się również we właściwościach organoleptycznych. Tak więc odpowiednik z trzciny charakteryzuje się obecnością karmelowego koloru i smaku. Dania z takiego produktu są wyrafinowane, o delikatnym smaku i zapachu karmelu. Ta właściwość jest szczególnie ceniona w produkcji napojów i sosów. Specyficzny kolor takiego składnika cukrowego tłumaczy się tym, że zawiera on melasę (czarną melasę). Jest źródłem składników odżywczych i białka. Zatem im ciemniejszy cukier, tym więcej w nim melasy i tym bardziej użyteczny produkt. Jeśli chodzi o wartość energetyczną tych odmian słodzików, to jest ona prawie taka sama. Jaki cukier jest najlepszy Pomimo tej samej zawartości kalorii nadal istnieje różnica. Tak więc produkt z trzciny zawiera więcej witamin i związków mineralnych, które są korzystne dla organizmu. Ponadto należy do wolnych węglowodanów, więc nie zadziała, aby z tego powodu przybrać na wadze lub uzyskać nadmiar glukozy w organizmie. Jeśli chodzi o produkty wyrafinowane, wszystkie są równie szkodliwe. Ale jeśli weźmiesz cukry nierafinowane, cukier trzcinowy w tym przypadku będzie znacznie bardziej przydatny. Jak wspomniano powyżej, zawartość użytecznych substancji w nim jest znacznie wyższa w porównaniu z produktem z buraków. Który cukier jest słodszy: trzcinowy czy buraczany Uważa się, że cukier produkowany z surowców trzcinowych jest słodszy. Ale według GOST wszystkie rodzaje słodzików, które są produkowane w przemyśle, składają się prawie w całości z sacharozy. To zależy od poziomu słodyczy. Kryształy cukru trzcinowego są większe. Z tego powodu przyjmowany do ust wydaje się być słodszy. Jeśli rozpuścisz obie opcje w gorącym napoju, ich stopień słodyczy będzie w przybliżeniu taki sam. Skład i kalorie Słodzik trzcinowy to świetny produkt, który nie zaszkodzi Twojej talii. Zawiera wiele mikro i makroelementów oraz substancji witaminowych o cennych właściwościach. Pod względem ilości Ca, Mg, Fe, P, Zn taki granulowany cukier przewyższa wszystkie swoje analogi. Dlatego nie sposób przecenić jego korzyści dla ludzi. W krajach zachodnich taki cukier jest używany przez wegetarian, aby dostarczyć organizmowi żelazo i magnez. Cukier z soku trzcinowego zawiera witaminy z grupy B. Zawartość kalorii w produkcie wynosi od 370 do 400 kcal na 100 g. Korzyści z cukru trzcinowego Ogólne korzyści Dla większości konsumentów taki cukier prawie nie różni się od zwykłego. Jedyną różnicą jest kolor produktu. Ale ta opinia jest błędna. Cukier granulowany wytwarzany z wytłoków z trzciny cukrowej charakteryzuje się wieloma pozytywnymi właściwościami. Dzięki unikalnej technologii produkcji brązowy cukier zachowuje więcej cennych witamin i minerałów niż analog buraka. Z tego powodu jest uważany za korzystny dla organizmu. Zawiera więc wysokie stężenie żelaza, co jest szczególnie ważne przy niskim poziomie hemoglobiny we krwi, a także niedokrwistości z niedoboru żelaza. Produkt polecany jest do stosowania przez osoby, które zrezygnowały z żywności pochodzenia zwierzęcego, a także przestrzegających ścisłej diety. Wynika to z dużej ilości żelaza i witamin z grupy B. Pomagają wzmocnić układ odpornościowy, spowalniają proces naturalnego starzenia. Taki cukier pomoże poprawić funkcjonowanie ośrodkowego układu nerwowego i zniwelować skutki stresu, poprawić nastrój i złagodzić bezsenność. Naturalna glukoza jako część tego słodzika poprawia aktywność umysłową, koncentrację i pamięć. Fosfor i wapń w składzie produktu są przydatne dla zębów i układu kostnego. Wzmacniają je i zmniejszają prawdopodobieństwo rozwoju chorób układu mięśniowo-szkieletowego. Ponadto cukier trzcinowy granulowany pomaga w normalizacji czynności wątroby i śledziony. W brązowym cukrze znajdują się również potas i magnez, które razem zapewniają funkcjonowanie układu sercowo-naczyniowego, działając profilaktycznie. Dla kobiet Cukier trzcinowy eliminuje problemy ze snem, łagodzi bóle głowy i zmęczenie. Jest również w stanie regulować ciśnienie krwi, w wyniku czego objawy mdłości, zawrotów głowy, uderzeń gorąca znikają, a puls zostaje przywrócony. Błonnik w składzie produktu pomaga oczyścić organizm z toksyn i substancji toksycznych. Dodatkowo brązowy cukier reguluje przemianę materii, co skutkuje lepszym funkcjonowaniem przewodu pokarmowego. Gwarantuje to fakt, że błonnik i błonnik pokarmowy ułatwiają trawienie pokarmu i zapewniają jego szybkie usuwanie z organizmu. Również cukier z soku z trzciny cukrowej może szybko i trwale zaspokoić uczucie głodu. Przy jego regularnym stosowaniu w optymalnych ilościach można pozbyć się zbędnych centymetrów w pasie. Taki składnik może być stosowany nie tylko jako produkt spożywczy, ale także jako produkt kosmetyczny. Jak wiadomo, cukier jest integralną częścią pasty, której używa się do mieszania. Dla mężczyzn Produkt ze słodkiej trzciny jest źródłem energii. Dzięki tej właściwości cukier daje człowiekowi siłę, wytrzymałość, zwiększając zdolność do pracy. Wpływa również pozytywnie na funkcjonowanie układu nerwowego, poprawia stan emocjonalny i dodaje wigoru. Ma korzystny wpływ na CCC (układ sercowo-naczyniowy). Dzięki potasowi wzmacniane są naczynia krwionośne i mięsień sercowy, a także normalizuje się rytm. Cukier trzcinowy jest przydatny dla osób, których praca wiąże się ze stresem psychicznym. Zalicza się do żywności sportowców i wojska. Podczas ciąży W okresie ciąży cukier z wytłoków trzcinowych można włączyć do diety kobiety w ciąży, zastępując go analogiem buraka. W porównaniu z innymi słodzikami taki cukier dostarczy organizmowi kobiety pożytecznych substancji, normalizuje pracę wątroby, mózgu i układu krążenia. Zawartość kalorii w takim produkcie jest dość wysoka, dlatego konieczne jest przestrzeganie normy. Szkody wynikające z częstego stosowania dla ciała przyszłej matki będą minimalne, ale w wyniku niekontrolowanego stosowania masa ciała zarówno kobiety, jak i płodu może wzrosnąć. Podczas karmienia piersią W okresie laktacji cukier trzcinowy przyniesie kobiecie więcej korzyści niż burak. Jednak w tym przypadku ważne jest również przestrzeganie miary. Dla kobiety karmiącej taki produkt będzie przydatny, ponieważ jest dość łatwo wchłaniany przez organizm. Pomoże kobiecie szybciej wrócić do zdrowia po urodzeniu dziecka, a także uzupełni organizm w substancje niezbędne do normalnego życia. Dodatkowo cukier z soku z trzciny poprawi smak mleka, co jest bardzo ważne dla dziecka. Dla dzieci Bogaty skład wapnia pomaga wzmocnić układ kostny, zapobiegając ich kruchości. Ta cecha produktu pozwala zmniejszyć ryzyko złamań, a także szybciej wrócić do zdrowia po kontuzji. Dlatego eksperci zalecają dzieciom zastąpienie cukru buraczanego cukrem trzcinowym. Zawartość kwasu askorbinowego przyczynia się do wzmocnienia układu odpornościowego, co pomaga chronić organizm przed przeziębieniem, infekcjami i procesami zapalnymi. Kiedy chudniesz Cukier trzcinowy to surowy węglowodan zawierający błonnik. Dzięki temu jest wolniej wchłaniany w przewodzie pokarmowym. W związku z tym do jego przetworzenia potrzeba więcej kalorii, w wyniku czego mniej odkłada się na bokach. To właśnie dzięki tym właściwościom produkt z trzciny cieszy się popularnością wśród osób odchudzających się, gdyż dużo trudniej jest zrezygnować ze słodkich napojów niż zastąpić cukier mniej niebezpiecznym dla sylwetki. Taki cukier można stosować jako produkt dietetyczny w diecie każdej osoby. To urozmaici stół, wzbogaci organizm w minerały i inne substancje niezbędne dla serca i układu nerwowego. Ale jeśli nie ograniczysz jednocześnie jego ilości, nie będzie to żadnego efektu, ponieważ jego zawartość kalorii jest dość duża. Czy cukier trzcinowy może być stosowany w cukrzycy? Przy łagodnym przebiegu cukrzycy pacjentowi wolno spożywać trochę słodyczy zaleconych przez lekarza. Oba rodzaje chorób są powodem nieużywania cukru, niezależnie od rodzaju. Wynika to z faktu, że indeks glikemiczny produktu z trzciny cukrowej jest dość wysoki. Jest równy 55 jednostkom. Dlatego taki słodzik jest w stanie zwiększyć poziom glukozy we krwi. Zamiast tego możesz użyć słodzików. Zastosowanie w kosmetologii Cukier brązowy jest składnikiem peelingu. Ten produkt jest delikatny dla skóry. Ponadto peelingi z dodatkiem takiego składnika przywracają metabolizm tłuszczów skóry właściwej, nawilżają ją, eliminują łuszczenie, cellulit i zmarszczki. Również takie mieszanki można stosować do masażu, pielęgnacji skóry przed goleniem, aby zapobiec wrastaniu włosków. W ten sposób przygotujesz peeling do twarzy. Nadaje się do każdego rodzaju skóry, ale przy pierwszym użyciu należy upewnić się, że mieszanka nie wywołuje reakcji alergicznej. Będziesz potrzebował 1 szklanki granulowanego cukru trzcinowego, 50 ml wytłoczyn z oliwek, 2 łyżki. miód, 2 łyżeczki rozmaryn, 15 kropli olejku cytrynowego i tyle samo olejku lawendowego. Najpierw należy wymieszać składnik cukrowy z suchym rozmarynem, a następnie dodać miód z olejem i niezbędnymi składnikami. Przed użyciem zmyj makijaż, przetrzyj twarz tonikiem i nałóż maseczkę okrężnymi ruchami. Zaleca się kilkuminutowy masaż skóry. Trzymaj maskę przez 5-7 minut, a następnie spłucz. Maseczka twarogowa odżywia i nawilża skórę. Aby to przygotować, potrzebujesz 2 łyżki. twarożek, 1 łyżka. nierafinowany cukier trzcinowy i 1 łyżka. kochanie. Wymieszaj wszystkie składniki, aby uzyskać najlepszy wynik, możesz użyć blendera. Przygotowaną mieszankę nałożyć na twarz i zmyć po 20 minutach. Z tego rodzaju cukru i oleju kokosowego można zrobić peeling ciała. Aby go przygotować, potrzebujesz 4 łyżek. produkt z trzciny, 4 łyżki. drobna sól morska, 1 łyżka. olej kokosowy, miód i sok z cytryny. Najpierw wymieszaj olej kokosowy z miodem i podgrzej do 40 stopni. W osobnej misce połącz sól i cukier, a następnie dodaj do nich mieszankę miodu i masła. Otrzymany produkt użyj po prysznicu, nakładając okrężnymi ruchami, a następnie spłucz. Cukier trzcinowy można stosować do pielęgnacji włosów. Najłatwiej go użyć do oczyszczenia skóry głowy. Skuteczność takiego środka wynika z krystalicznej struktury substancji, która przyczynia się do delikatnego oczyszczenia i odnowy naskórka. Aby przygotować peeling głowy, wystarczy wymieszać dwie części cukru z jedną częścią użytego szamponu. W takim przypadku należy stosować naturalne detergenty, aby składniki chemiczne nie przenikały do skóry właściwej. Przed nałożeniem zwilżyć włosy wodą, a dopiero potem masować głowę powstałym produktem cukrowym. Trzymaj miksturę na włosach przez kilka minut, a następnie spłucz. Zabieg należy powtórzyć raz przy normalnym typie włosów, ale jeśli skóra głowy jest przetłuszczająca się – dwa razy. Nie jest tajemnicą, że syrop cukrowy jest dość lepki, ale po schłodzeniu całkowicie zamarza. Ta właściwość produktu może być wykorzystana do uzyskania lakieru do włosów. Aby to zrobić, wystarczy rozpuścić 1 łyżkę. produkt z trzciny na 1 litr wody. Ta mieszanina jest zalecana do wlewania do pojemnika z butelką ze spryskiwaczem dla wygodnego użycia. Aby przygotować maskę, która stymuluje wzrost loków, musisz wymieszać 1 łyżkę. musztarda w proszku, oliwa z oliwek i granulowany cukier trzcinowy. Wymieszaj wszystkie te substancje, a następnie dodaj żółtko z jednego jajka. Powstały produkt wetrzeć w korzenie. Zmyć po 20 minutach. Należy pamiętać, że musztarda się upiecze, ale nie bój się, bo olej i żółtko ochronią skórę głowy. Jeśli zmieszasz białko jaja z produktem z trzciny, uzyskasz doskonałą odżywczą maskę, która nie tylko wzmocni loki, ale także zapewni im zdrowy połysk. Aby go przygotować, należy ubić masę, aż granulowany cukier się rozpuści, a białko stanie się 4 produkty, które zmienią Twoją twarz nie do poznania Rozwiń Szkody i przeciwwskazania Wszyscy wiedzą, że nadmierne spożycie cukru jest szkodliwe dla zdrowia człowieka. Może to prowadzić do nadwagi, co z kolei zwiększa ryzyko rozwoju chorób serca i naczyń, a także cukrzycy. Osoby starsze powinny regulować ilość tego cukru w pożywieniu, ponieważ może on zwiększać poziom cholesterolu i glukozy. Nadmiar tego produktu może wywoływać alergie, szczególnie u małych dzieci. Oczyszczony sok z trzciny cukrowej nie powinien być stosowany w chorobach trzustki. Organ ten odpowiada za wchłanianie glukozy, a cukier podrażnia ten gruczoł, w wyniku czego jego praca może zostać zakłócona. Konieczne jest wykluczenie tego typu produktu w cukrzycy. Ponadto nadużywanie takiego rafinowanego cukru zwiększa ryzyko zachorowania na chorobę Alzheimera. Jak wybrać i przechowywać cukier trzcinowy Pozbawieni skrupułów producenci, często pod przykrywką cukru trzcinowego, dostarczają konsumentom zwykły biały cukier barwiony karmelem. Aby wybrać produkt wysokiej jakości, powinieneś skupić się na wyglądzie. Kryształy powinny mieć różne kształty, lepkie i lekko wilgotne. Informacje o kraju pochodzenia pomogą również zidentyfikować prawdziwy cukier. Ponieważ taki produkt jest wysyłany z USA, Ameryki Południowej i Mauritiusa, nie jest produkowany w naszych regionach. Po zakupie cukru zaleca się od razu przelać go do hermetycznego pojemnika. Możesz przechowywać go w suchym miejscu w temperaturze pokojowej. Nie należy go umieszczać w pobliżu produktów o zapachu, ponieważ może pochłaniać obce zapachy. Okres przydatności do spożycia wynosi osiem lat. Aby zapobiec szybkiej krystalizacji w kontakcie z powietrzem, należy położyć na dnie cukiernicę kawałek chleba lub skórkę mandarynki. Jak odróżnić od podróbki Istnieje kilka możliwości określenia autentyczności produktu z trzciny. Aby więc rozpoznać produkty wysokiej jakości, należy wrzucić trochę jodu do płynu, w którym rozpuszczona jest niewielka ilość analizowanego cukru. Jeśli w wyniku tego syrop zmieni kolor na niebieski, to cukier jest naturalny. Wystarczy rozpuścić taki granulowany cukier w wodzie. Jeśli płyn zmieni kolor na brązowy, oznacza to, że produkt jest jak rozpoznać fałszywy cukier trzcinowy Rozwiń Czy można ugotować dżem z cukrem trzcinowym? Gdy zamiast zwykłego produktu doda się cukier trzcinowy, deser nabiera karmelowego smaku. Możesz mieszać go z analogiem buraka, aby zaoszczędzić. Niektórzy używają tego rodzaju cukru pudru do dżemów i innych przetworów i zapewniają, że bułki są niesamowicie smaczne. Niektórzy uważają, że nie powinno się stosować tego rodzaju słodzika, w przeciwnym razie produkt ulegnie zepsuciu. Wynika to prawdopodobnie z tego, że często próbują sfałszować cukier trzcinowy, w wyniku czego otrzymuje się produkt, który nie spełnia jego wymagań. Dlatego jeśli istnieje pewność, że cukier jest naturalny, można z niego zrobić dżem. Ile cukru trzcinowego możesz zjeść dziennie Całkowite odrzucenie słodyczy prowadzi do upośledzenia krążenia krwi, co pociąga za sobą niewydolność wszystkich narządów i układów organizmu. Dlatego cukier musi być obecny w diecie człowieka. Ale w tym przypadku ważne jest, aby znać dopuszczalną stawkę. Jeśli mówimy o odmianie cukru trzcinowego, to dzienna norma to 45 g takiego słodzika. Zgodność z taką dawką nie zaszkodzi sylwetce i ogólnie zdrowiu. Ciekawe fakty dotyczące cukru Po raz pierwszy na świecie nauczyli się, jak produkować cukier na terenie dzisiejszych Indii. W przemyśle cukier wytwarzany jest z buraków lub trzciny. Właściwie można wyprodukować taki produkt z innych upraw, ale te dwie rośliny są najbardziej opłacalne. W wyniku spożywania cukru wytwarzany jest hormon dopamina. Sugeruje to, że większość ludzi rozwija prawdziwe uzależnienie. Łodygi trzciny cukrowej, która jest surowcem do cukru pudru, mogą osiągnąć wysokość do 9 metrów. Naukowcy odkryli, że skłonność do nadmiernego spożywania słodyczy może być predyspozycją dziedziczną. W ciągu ostatnich dwóch dekad spożycie cukru przez ludzi wzrosło do 40 kg rocznie, ponieważ jest to składnik większości produktów spożywczych stosowanych w żywności. Niekontrolowane spożywanie cukru prowadzi do wzrostu poziomu insuliny, w wyniku czego wzrasta ryzyko zachorowania na raka. Cukier jest składnikiem nawet najbardziej nieoczekiwanych produktów spożywczych. Na przykład chleb i ketchup, podobnie jak różne inne sosy, zawierają dużo cukru. Podczas przeprowadzania eksperymentów na szczurach udowodniono, że stosowanie cukru w dużych ilościach negatywnie wpływa na aktywność mózgu, a mianowicie pogarsza się pamięć i następuje przedwczesne starzenie się mózgu. Nawiasem mówiąc, sól w dużych ilościach jest uważana za truciznę. Pierwszy zakład do produkcji cukru z buraków powstał na początku XIX wieku na terenie dzisiejszej Polski. Pieniądze na jego budowę przeznaczył król. Brazylia ma najwyższe spożycie cukru na osobę. W Czechach znajduje się pomnik cukru rafinowanego. Takie kostki cukru pojawiły się w tym kraju w połowie XIX wieku. Obecnie prawie 60 proc. cukru wytwarza się z soku z trzciny cukrowej, pozostałe 40 proc. z buraków. Co ciekawe, cukier jest wykorzystywany do produkcji tworzyw sztucznych i skóry. Ponadto jest szeroko stosowany w branży farmaceutycznej oraz w produkcji wyrobów tytoniowych. Z warzyw i owoców najwięcej cukru zawierają daktyle. Czyli 100 g takiego przysmaku zawiera prawie 34 g takiego słodzika. Do końca XVIII wieku cukier uważany był za luksus, nie każdy mógł sobie na niego pozwolić. Dlatego w tamtych czasach produkt ten nazywano „białym złotem”. Otrzymany chemicznie słodzik „Lugdunam” jest prawie trzysta razy słodszy niż zwykle. Aby herbata z takiego produktu była słodka, wystarczy jeden mały kryształek, podczas gdy zwykły cukier zabrałby około 10 g. Dla porównania z 1 kg takiej substancji można zrobić cały basen rezerwy olimpijskiej słodko-słodki. Pozostałe słodziki pozyskiwano losowo, próbując stworzyć lekarstwo na wrzody. W średniowieczu cukier granulowany pełnił funkcję leku, więc można go było kupić w aptece. W niektórych krajach istnieje paliwo do tankowania samochodów, które jest wytwarzane z buraków cukrowych. Takie paliwo występuje w postaci palnego alkoholu, który nie szkodzi środowisku. Ważne: Wszystkie informacje na tej stronie są podane wyłącznie w celach informacyjnych. Przed zastosowaniem któregokolwiek z zaleceń skonsultuj się ze specjalistą. Ani redaktorzy, ani autorzy nie ponoszą odpowiedzialności za ewentualne szkody spowodowane przez materiały. Zdjęcie cukru trzcinowegoPodobał Ci się artykuł? Podziel się z przyjaciółmi! Czy ten artykuł? Czy to Ci się przyda? Spis treści poradnika1 Czym charakteryzuje się stewia?2 Historia stewii3 Dobroczynne działanie stewii i jej cena4 Ranking produktów ze stewią5 Wpływ stewii na poziom glukozy6 Stewia w sklepach O jakie kwestie pytali Użytkownicy? Stewia jest od wielu już lat używana nie tylko jako lek, ale także jako suplement diety i jeden z bardziej znanych dodatków do żywności wśród mieszkańców Ameryki Południowej. W Europie została wprowadzona znacznie później, a pierwszym krajem europejskim, który docenił stewię, była Francja. Roślina ta ma bardzo duże walory zdrowotne, ale tym co na samym początku zwraca na nią uwagę jest jej wyjątkowy smak. Niezwykle słodka i smaczna, zyskała już koneserów także w Polsce. Na razie jest dostępna w niewielu polskich aptekach i w dość wysokiej cenie, jednakże obserwujemy pozytywne tendencje – ceny spadają, a stewia staje się coraz bardziej dostępna. Czym charakteryzuje się stewia? jest niezwykle słodka oraz zdrowa jej liście są około 15-30 razy słodsze od zwykłego cukru. Ekstrakt ze stewii, zrobiony z glikozydów stewiolowych, jest słodszy nawet kilkaset razy! Historia stewii Z dobrodziejstw stewii korzystano już przed wielu laty. Uwielbiali ją Indianie z Południowej Ameryki, którzy doskonale orientowali się we właściwościach tej rośliny i doskonale wiedzieli, w jaki sposób jej używać. Od Ameryki Południowej stewia przeszła przez Amerykę Północną, później Azję, a następnie Japonię – w której to zepchnęła cukier na dalszy plan i stała się głównym źródłem słodyczy. Najważniejsze jest, by podczas kupowania stewii nie inwestować w produkty niepewnego pochodzenia, a jedynie w roślinę oryginalną. Na etykiecie winien być odpowiedni napis pokazujący nam skład produktu. Uważaj na nieuczciwych sprzedawców którzy pod „promocyjną” ceną usiłują sprzedać cukier-puder, wmawiając nam, że właśnie to jest ta osławiona stewia. Dobroczynne działanie stewii i jej cena Stewię można zakupić w tabletkach lub też w formie nasion. Za ok. 300 tabletek zapłacimy mniej więcej 25-30 zł, natomiast w przypadku nasion cena oscyluje wokół 5-6 zł za 1,0 g nasion. Ranking produktów ze stewią Stewię jako słodzik w tabletkach, w płynie oraz w proszku można nabyć również w sklepach internetowych. Stewia jest na tyle bezpieczną rośliną, że mogą z niej korzystać nawet diabetycy. Można powiedzieć, iż jest ona dla nich zalecana. Mogą ją kupować także osoby otyłe i z nadwagą, które nie potrafią podczas diety zrezygnować ze słodyczy. Jakie są inne właściwości stewii, które czynią ją szczególnie pożądaną w oczach konsumentów i osób dbających o swoje zdrowie? przede wszystkim – działanie antyoksydacyjne. Najprawdopodobniej stewia jest w tym lepsza nawet od osławionej zielonej herbaty znajdujące się w stewii glizkozydy stanowią doskonały środek na próchnicę. Używa się jej przy produkcji pasty dla dzieci po to, by równocześnie leczyła i miała słodki, przyjemny smak – taki, jaki najmłodsi po prostu uwielbiają Najważniejsze, że ze stewii można korzystać na wiele różnych sposobów. Jednym z nich jest dodawanie listka do codziennej herbaty – są one odporne na działanie wysokiej temperatury, dlatego też nie tracą nic ze swoich właściwości we wrzątku. Wpływ stewii na poziom glukozy Niektóre ze składników znajdujących się w całych liściach stewii lub ekstraktach mogą obniżyć poziom glukozy we krwi u diabetyków, ale nie u pacjentów bez cukrzycy. To może być problem dla osób, które potrzebują, aby ich poziom glukozy we krwi byl na stałym poziomie przez cały dzień. Jednak konkretne ilości stewii, które mogą powodować ten efekt i jakie konkretne składniki stewii wpływają na poziom stężenia glukozy we krwi, są wciąż badane. Składniki takie jak stewiozyd, isosteviol i glukozyl stewiolu mają wpływ na poziom glukozy we krwi w wstępnych próbach. Rebaudiozyd A – składnik znajdujący się w komercyjnych produktach stewii – nie ma wpływu na poziom cukru we krwi. Stewia w sklepach internetowych Przed zakupem warto sprawdzić skład produktów stewiowych. Stawiajmy na te cechujące się możliwie jak najbardziej naturalnym składem, przede wszystkim zwracajmy uwagę na to co jest nośnikiem glikozydów stewiolowych. Unikajmy cukrów dekstrozy, maltozy. O jakie kwestie pytali Użytkownicy?stewia cenastewia gdzie kupićile kosztuje stewiastewia ile kosztujegdzie kupić stewięgdzie można kupić stewięstewiagdzie kupie stewiegdzie można kupic nasiona stawiile kosztuje słodzik stewi SPIS TREŚCi Kilka słów na temat słodzików Ksylitol – czyli cukier brzozowy Erytrytol – czyli popularny erytrol Maltitol – co to? Stewia – niemal 300 razy słodsza od sacharozy Który ze słodzików wybrać? – podsumowanie Słodziki przez ostatnie lata zdecydowanie zwiększyły swoją popularność. Trend ten jest widoczny zarówno wśród konsumentów jak i producentów, którzy to regularnie wprowadzają do swojej oferty, coraz to nowsze produkty z dodatkiem owych substancji słodzących. Natomiast podstawowe pytanie brzmi, który z tej szerokiej plejady słodzików wybrać? Nie będzie wielkim zaskoczeniem, że ich wybór jest całkiem spory. Dlatego warto nieco prześwietlić to zagadnienie i dowiedzieć się o nich nieco więcej. Każdy z nich bowiem, posiada nieco inne właściwości, a także pochodzenie. Kilka słów na temat słodzików Na początek warto zaznaczyć, iż słodki smak nie jest zarezerwowany tylko i wyłącznie dla cukrów. Bardzo wiele substancji, może wywoływać efekt słodyczy na języku. Takie związki chemiczne nazywamy substancjami słodzącymi. Możemy je podzielić na te pochodzenia naturalnego oraz te uzyskane w sposób syntetyczny. Słodziki naturalne zostały odkryte pod koniec XIX wieku, a pierwszą uzyskaną syntetyczną substancją słodzącą była sacharyna. Została ona zsyntetyzowana w 1987 roku. Sam mechanizm działania słodzików na sam zmysł smaku, jak i na cały organizm jest dość podobny do zwykłego białego cukru. Istotna różnica tkwi natomiast w kaloryczności, gdyż słodziki w swojej naturze posiadają skrajnie niską, wręcz zerową wartość energetyczną. Słodki smak odczuwamy w sytuacji, gdy receptory zlokalizowane na języku oraz w głębi jamy ustnej, wchodzą w reakcje z odpowiednimi cząsteczkami. Następnie informacja o odebraniu słodkiego smaku trafia do naszego mózgu. Intensywność odczuwania słodkiego smaku zależy od stopnia intensywności działania owych cząsteczek na nasze receptory smaku. Im mocnej na nie oddziaływają, tym słodszy smak odczuwamy. Co ciekawe, do tej pory nie odkryto żadnego w pełni niezależnego systemu do pomiaru słodkości poszczególnych substancji chemicznych. Dlatego wszelkie pomiary opierają się na podstawie badań sensorycznych, których bazą jest sacharoza, czyli biały cukier spożywczy. Wzorcem do takiego pomiaru jest 10 % wodny roztwór tego cukru, którego słodkość przyjmuje się jako 1. Na tej podstawie, możliwa jest ocena, ile razy mniej lub bardziej słodki od sacharozy jest dany słodzik. Ksylitol – czyli cukier brzozowy Ksylitol to słodzik pochodzenia naturalnego, stanowiący zdrową alternatywę dla białego cukru. Należy do grupy polioli, czyli inaczej alkoholi cukrowych. Charakteryzują się one bardzo niskim wchłanianiem przez organizm. Natomiast sam metabolizm odbywa się bez udziału insuliny, tym samym nie podnoszą one poziomu glukozy we krwi. Ksylitol pozyskuje się z kory fińskiej brzozy, ale ciekawostką może być fakt, iż ludzki organizm także wytwarza go w bardzo małych ilościach. Stosowanie tego słodziku jest szczególnie polecane dla diabetyków, a to z uwagi na bardzo niski indeks glikemiczny(IG=8). Jest on kilkukrotnie niższy od sacharozy. Dodatkowo w jednym gramie ksylitolu znajduje się 2,4 kcal, a w zwykłym białym cukrze niemal 4kcal. Jest to wspaniała informacja dla osób pragnących zredukować swoją masę ciała. Warto wspomnieć, że smak tego słodziku jest bardzo zbliżony do sacharozy. Co ciekawe może on zwiększać przyswajanie wapnia przez kości, przez co jego stosowanie wskazane jest przez dzieci po trzecim roku życia, ale także przez dorosłych zmagających się z demineralizacją kości. Warto wspomnieć o tym, iż biały cukier wykazuje działanie zgoła odwrotne. Erytrytol – czyli popularny erytrol Erytrol to kolejny przedstawiciel alkoholi polihydroksylowych (cukrowych). Podobnie jak ksylitol, występuje naturalnie, jednak ten dostępny na sklepowych półkach jest słodzikiem syntetycznym. Pozyskuje się go z gliceryny odpadowej z udziałem specyficznego gatunku drożdży, który to przekształca ją właśnie w tą substancję słodzącą. Nie warto jednak się go obawiać, bowiem jest jednym z najbezpieczniejszych słodzików syntetycznych. Indeks glikemiczny na poziomie zera sprawia, że jest idealnym wyborem dla wszystkich pacjentów kontrolujących poziom cukru we krwi. Dodatkowo może pozytywnie wpływać na zredukowanie ilości wolnych rodników tlenowych oraz zapobiegać powstawaniu próchnicy. Co ciekawe jest on mniej słodki od sacharozy. Bowiem jego słodkość waha się od 60 % do 70 %, tej posiadanej przez biały cukier. Co więcej, nie jest wcale metabolizowany przez nasz organizm. Dzięki czemu nie niesie ze sobą praktycznie żadnej wartości energetycznej, a jego wydalenie odbywa się wraz z moczem. Przyjmuje się, że w jednym gramie erytrolu jest od do kcal. Warto także wspomnieć, że erytrol jest najczęściej porównywany właśnie z wyżej wymienionym ksylitolem. Spór na temat tego, który z nich jest bardziej zdrowy i powinien być środkiem pierwszego wyboru trwa od dawna. Natomiast oba te słodziki, są tak samo zdrowe i bezpieczne do stosowania. Różni je naprawdę niewiele i bardzo często ostatecznym kryterium wyboru jest po prostu smak. Maltitol – co to? Maltitol w porównaniu do swoich dwóch poprzedników nie jest aż tak popularnym słodzikiem. Podobnie jak ksylitol i ertytrol, należy do grupy alkoholi cukrowych i występuje naturalnie w roślinach. Natomiast na skalę przemysłową jest pozyskiwany z ziaren zbóż. Najczęściej w tym celu wykorzystuje się kukurydzę. W odpowiednim procesie wyizolowaniu ulega maltoza, a następnie poddaje się ją procesom redukcji. Mimo takich zabiegów to słodzik ten jest dalej bardzo bezpieczny, a to przez brak jakichkolwiek dodatków. Jego właściwości są bardzo zbliżone do zwykłego białego cukru, a to z uwagi na sam proces pozyskiwania. Co ciekawe maltitol nie zmienia swoich właściwości fizykochemicznych pod wpływem nawet bardzo wysokiej temperatury. Oznacza to, że świetnie nadaje się do wszelkiej maści wypieków. Podobnie jak sacharoza ulega w takim przypadku jedynie karmelizacji. Jeżeli chodzi o wartość energetyczną, to jest on 2 razy mniej kaloryczny od cukru. W jednym gramie tego słodziku, znajdziemy około 2 kcal. Maltitol jako zamiennik cukru jest polecany osobom na diecie bezglutenowej, ale także nietolerującym laktozy i pragnących zredukować swoją masę ciała. Podobnie jak poprzednicy, nie powoduje próchnicy i może być z powodzeniem stosowany przez diabetyków. Proces wchłaniania maltitolu jest o wiele wolniejszy od sacharozy i dodatkowo nie powoduje tak dużych wyrzutów insuliny. Posiada także niski indeks glikemiczny, jednak po spożyciu należy kontrolować poziom cukru we krwi. Co ciekawe jego stosowanie powinni rozważyć także pacjenci z nietolerancją glukozy. Stewia – niemal 300 razy słodsza od sacharozy Stewia należy do rodziny astrowatych i od wieków jest wykorzystywana jako zamiennik cukru. Rośliny te naturalnie występują na obszarze obu Ameryk. Nazywana także ziołem słodowym jest słodzikiem w pełni naturalnym. W liściach i łodygach stewii, znajdują się glikozydy stewiolowe, które to odpowiadają za jej słodki smak. Owe związki chemiczne są aż 300 razy słodsze od cukru, a jedna łyżeczka stewii odpowiada słodyczą całej szklance białego cukru. Stewia jest praktycznie najsłodszym słodzikiem pochodzenia w pełni naturalnego. To wszystko przy praktycznie zeru kilokaloriach. Brzmi dość utopijnie i aż do 2010 roku, glikozydy stewiolowe były podejrzewane o wiele potencjalnie negatywnych skutków dla zdrowia. Najczęstszymi zarzutami było jakoby powodowały rozwój nowotworów oraz były niebezpieczne dla płodów i kobiet w ciąży. Jednak w roku 2011 wszystkie te podejrzenia zostały zdementowane i stewia została oficjalnie uznana za w pełni bezpieczny dodatek do żywności, szerzej znany jako E960. Jednak warto pamiętać, że dzienna bezpieczna dawka stewii to 4mg na kilogram masy ciała. Poza mocno słodkim smakiem, może być pomocna w walce z bakteriami wywołującymi boreliozę, ale również jest w pełni bezpieczna dla osób chorujących na fenyloketonurię oraz diabetyków. Co równie ciekawe najnowsze badania wskazują jakoby mogła potencjalnie być wsparciem farmakoterapii w nadciśnieniu tętniczym i innych chorobach układu sercowo-naczyniowego. Który ze słodzików wybrać? – podsumowanie Prawdopodobnie nie będzie wielkim zaskoczeniem stwierdzenie, że nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie. Wszystkie przedstawione w artykule słodziki, są bardzo zdrowe i równie bezpieczne. Wszystko zależy od tego, czego wymagamy od danego słodzika. Pierwszym kryterium jest oczywiście smak. Jeżeli szukamy czegoś w miarę podobnego w smaku do białego cukru, to najlepszym wyborem będzie ksylitol lub maltitol. Natomiast jeżeli zależy nam na tym, aby wartość energetyczna była jak najmniejsza to warto rozważyć stewię oraz erytrol. Dodatkowo im słodszy słodzik, tym mniej potrzebujemy go do osiągnięcia odpowiedniego poziomu słodyczy, dlatego o wiele mniejsza objętość stewii, wystarczy nam z pewnością na dłużej niż przykładowo taka sama ilość erytrolu. Będzie to z pewnością bardziej korzystne dla naszego portfela. Możemy kierować się kryterium pełnej naturalności słodzika bądź jak najmniejszego stopnia jego przetworzenia. W takim przypadku oczywistym wyborem z pewnością będzie ksylitol lub stewia. Najważniejsze, aby słodzik po prostu nam smakował i spełniał nasze oczekiwania. Bibliografia Guy L. Nesom: Stevia (ang.). W: Flora of North America [on-line]. [dostęp 2011-09-14].Xylitol. The Calorie Control Council. [dostęp 2010-10-20].Application A537 – Reduction in the energy factor assigned to Maltitol: Final Assessment Report (PDF), Food Standards Australia New Zealand, 5 October 2005, retrieved 27 January 2014Moon, HJ; Jeya, M; Kim, IW; Lee, JK (April 2010). „Biotechnological production of erythritol and its applications”. Applied Microbiology and Biotechnology. 86 (4): 1017–25. doi: PMID 20186409. S2CID 9560435. Magda KaźmierczakMagister Technologii Żywności i Żywienia Człowieka oraz Bezpieczeństwa Żywności Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Interesuje się nie tylko żywnością, ale również dietetyką i psychodietetyką. Wolne chwile spędza na trenowaniu z kettlebells lub sztangą.

czy cukier puder jest słodszy od zwykłego